Getting Over It with Bennett Foddy

Getting Over It With Bennett Foddy is een meedogenloos moeilijk, op fysica gebaseerd platformspel, maar zelfs degenen zonder een uitgesproken gevoel voor masochisme zouden het eens moeten proberen. De kans is groot dat je niet weet wie Bennett Foddy is, maar misschien ken je zijn werk wel. Hij is de beruchte maker van QWOP, een excentriek spelletje van jaren geleden dat je vraagt om de simpele taak van het rennen uit te voeren met de bepaling dat je zijn benen apart moet besturen. Het was een van de vreemdere spellen uit die tijd, en het DNA ervan is duidelijk te voelen in de uitvoering van Getting Over It.

QWOP ging net zo goed over het worstelen met frustrerende besturingssystemen als al het andere, en Getting Over It put diep uit diezelfde bron. Je avatar is opgesloten in een pot, ontdaan van zijn handen en benen en heeft alleen een hamer om obstakels op de kaart te beklimmen. Je zult in de loop van Getting Over It veel klimmen en net zoveel vallen. Dit is een genadeloos spel, dat weinig of geen voorzieningen treft voor de spelers. Toch is het een veel methodischere en tragere ervaring dan QWOP was. Je bestuurt je voorhamer met de muis, en succes is het resultaat van vallen en opstaan naarmate je de werking van het niet-reagerende besturingssysteem leert begrijpen. Over het algemeen moet je je een weg naar de top van de kaart banen door met je hamer in een boog te zwaaien om jezelf van richels af te stoten of hem halverwege een sprong naar beneden te laten vallen om wat extra lucht te krijgen zoals op een pogo stick.

En klimmen is het enige wat je doet. Stenen, bomen en afval lijken eindeloos in de lucht te klimmen, en een klein foutje met je besturing kan je halverwege terug naar het begin doen storten. Dit is geen spel voor mensen die snel gefrustreerd raken. Er zijn geen checkpoints, geen mogelijkheden om je spel op te slaan en geen veiligheidsmechanismen ingebouwd. Er is echter wel een einde aan. Het spel kan worden verslagen, en het vereist dat je de top van de berg in één keer bereikt. De kans is groot dat het lang duurt voordat je er eindelijk bent, maar als dat gelukt is, mag je meedoen aan een chatroom met andere spelers die het spel hebben verslagen. Het is een vreemde benadering van de afsluiting van een spel, maar het past bij de avant-gardistische neigingen van de ontwikkelaar. Deze excentriciteit wordt weerspiegeld in vrijwel elk aspect van de presentatie van het spel. De graphics zijn vreemd en kaal, en je avatar lijkt maar vaag op iets menselijks. Dan is er nog de soundtrack zelf, die bestaat uit Foddy's geraaskal over filosofische onderwerpen.

De systemen zijn ondoorzichtig, de graphics kaal, en Getting Over It is ontdaan van plot of gevarieerde mechanica. Maar het is nog steeds een spel dat de moeite waard is. Wees alleen bereid je geduld snel te verliezen.